کوچ

زمان هاستی که از بیان تهیه کرده بودم داره تموم می شه و من دوست داشتم وبلاگم رو به وردپرس منتقل کنم. خیلی سر درنیاوردم که چطوری می تونم از این جا این کار رو انجام بدم.

چندین ماه پیش دامنه .com رو تهیه کرده بودم و وردپرس روش راه اندازی شده. تصمیم گرفتم به همونجا کوچ کنم. 

ظاهراً امکان این که از اینجا ریدایرکت کنم وجود نداره. نمی دونم بعد از اتمام زمانش، محتوایی که در این مدت اینجا گذاشتم از دست می ره یا نه. نوشته که فقط امکان اضافه کردن محتوای جدید رو ندارم. 

اولش که اینجا شروع به نوشتن کردم، خیلی با وردپرس آشنایی نداشتم. حالا بعد از حدود یک سال سر و کله زدن با سایت کاریم و آشنایی کمی با طراحی سایت و این چیزا، ترجیحم اینه در اون فضا کار کنم. دستم برای طراحی خونه‌م باز تره 

سر فرصت حتماً برای اینجا فکری می کنم.

آدرسی که از این به بعد اونجا می نویسم:

ساقی نامه

راه‌های جدید

این روزها یک جورِ دیگه دارم قشنگیای زندگی رو حس می‌کنم. حقیقتش وقتی تو کلاس‌هایی که ثبت‌نام کردم حاضر می‌شم و با کلاسای دانشگاه مقایسه‌ش می‌کنم، واقعاً با خودم فکر می‌کنم ما چقدر از عمرمون رو اونجا تلف می‌کنیم. کارهای اساتید واقعاً خیلی ارزشمند و قابل احترامه و من اصلاً این رو زیر سوال نمی‌برم؛ بلکه فضای یادگیری و محتوای یادگیری منظورمه؛ محتواهایی که هیچ‌وقت بدردمون نخوردن و فقط مغزمون رو اشغال کردن.  کلاس‌های بی‌روح و بی‌نتیجه... بدون این که بشه ازشون در زندگی واقعی استفاده کرد.

رویاهای نوجوانی :)

اول دبیرستان که بودم و در تب و تاب انتخاب رشته برای سال بعد، بین انتخاب همه‌ی رشته‌های موجود تردید داشتم! چون از هر رشته‌ای، چیزی بود که بهش علاقه‌مند باشم و همین انتخاب کردن رو برام سخت کرده بود.

از رشته تجربی دلم می‌خواست به سراغ داروسازی برم و از رشته ریاضی سراغ نرم‌افزار و از انسانی و هنر و فنی حرفه‌ای هم رشته‌هایی بود که خیلی دوسشون داشتم... نهایتاً چون میونه‌ی خوبی با ریاضی نداشتم (و البته بعدها فهمیدم که اشتباه فکر می‌کردم!) رفتم سراغ تجربی و نهایتاً با قبولی در رشته شیمی، خودم رو آماده کردم برای ادامه دادن در شیمی دارویی و رسیدن به آرزوم!

ولی به مرور زمان همه چیز خیلی تغییر کرد.