امتحان :(

برای این که اینجا تبدیل به مکانی متروکه نشه، تو این وضعیت ِ امتحانات، سعی می‌کنم هرچند با نوشته‌های کوتاه و محاوره‌ای، فضای وبلاگ رو به روز نگه دارم.

حرف برای گفتن خیلی زیاده اما تمرکز و توجه کافی برای نوشتنشون ندارم.

با همه مشکلاتی که با دانشگاه داشتم، به توصیه استادم (چون فقط 15 واحد مونده بود...) تصمیم گرفتم این کار نیمه تموم رو تموم کنم؛ هرچند که خیلی از فضای درس و دانشگاه دور افتادم و درس خوندن برام خیلی سخت‌تر از قبل شده...

همیشه آرزو داشتم یه دانشگاه شبیهِ دانشگاهی که اینجا درباره‌ش نوشتم وجود می‌داشت تا توش شرکت می‌کردم. فکر نمی‌کنم حالتی لذت‌بخش‌تر از این برای شخص خودم وجود داشته باشه... برای منی که همه‌ی چیزهایی که یاد گرفتم یا از متن‌های سایت‌ها و کتاب‌ها بوده و یا آموزش‌های آنلاین و فیلم‌ها...

امیدوارم روزی بتونم یک همچین دانشگاهی تاسیس کنم!

بیزینس کدوم بیزینس؟ کدوم بیزینس؟

بیزینس کدوم بیزینس؟ کدوم بیزینس؟ (با لحنِ جیگر در کلاه قرمزی!)

تو این چند هفته‌ای که از برکناری مدیرعامل شرکت معدنی گل‌گهر می‌گذره، شاید روزی نباشه که به این موضوع فکر نکنم یا راجع بهش با مدیرم صحبت نکنم! اکثر اوقات یا بغض گلومو می‌گیره یا اشکام جاری می‌شه! خصوصاً وقتی به قضیه‌ی "پدر" خونده‌شدنش توسطِ کارگراش (و یک شهر) فکر می‌کنم و پیام‌های پر از عشقی که براش فرستادن وقتی که رفت...

مشکل و مسئله

نعمت بزرگیه که خدا آدمایی رو سر راهت قرار بده که در شناختِ نقاط ضعفت، بهت کمک کنند. حتماً برای همه پیش اومده که یه وقتایی واقعاً می‌دونیم یه جای کار می‌لنگه، می‌دونیم یه مشکلی داریم ولی نمی‌دونیم چیه؟ و این واقعاً خیلی آزاردهنده‌ست. گاهی بعضی مشکلات رو فقط آدم‌های بیرون از تو می‌تونن ببینن و بهت بگن و داشتنِ آدم‌هایی که واقعاً خیرخواهانه این کار رو بکنند، یه نعمت بزرگه، خیلی بزرگ؛ کسانی که از ترس ناراحت‌شدنت، عیوبی که رفعش می‌تونه باعث ارتقائت بشه رو ازت پنهون نمی‌کنند و حواسشون هست که با نیت خیر این کارو بکنند و نه با تحقیر!
هرچند شناخت‌دادن از هر نوعی که باشه‌، می‌تونه باعث رشدت بشه...